آن یکی، «الله» می گفتی شبی
   تا که شیرین می شد از ذکرش لبی 
  گفت شیطان: آخر ای بسیارگو 
  این همه «الله» را «لبیک» کو؟ 
  می نیاید یک جواب از پیشِ تخت 
  چند «الله» می زنی، با روی سخت ؟
  او شکسته دل شد و بنهاد سر 
  دید در خواب، او خَضِر را در خَضَر 
  گفت: «هین، از ذکر چون وامانده ای؟
  چون پشیمانی، از آن کش خوانده ای؟
  گفت: لبیکم، نمی آید جواب 
  زان همی ترسم، که باشم ردّ باب 
  گفت: آن «الله» تو «لبیک» ماست 
  وان نیاز و درد و سوزت، پیک ماست 
  ترس و عشقِ تو، کمندِ لطف ماست
  زیر هر یا ربّ تو، لبیکهاست

   این آقا سر افکنده شد و از سر سجاده بلند شد و رفت و خوابید. تا به خواب رفت

   سروشی سبز پوش را به خواب دید . از مرد پرسید چه شد که یاد خدا را رها کردی؟